Vrijwel vanaf het ontstaan van de parken is een groot aantal van de huisjes permanent bewoond. Per 31 januari 1993 maakte de gemeente Moordrecht hier deels een einde aan. Wie toen kon aantonen permanent op het park te wonen kreeg een persoonlijke gedoogbeschikking. Zij die na deze datum een huisje op het park verworven en er permanent gingen wonen waren formeel in overtreding. Dat de gemeente Moordrecht hier niet strak op toezag blijkt wel uit het feit dat nu bijna 100 van de 162 woningen zonder vergunning permanent worden bewoond. Dat toont toch wel aan dat van de uitvoering van een stringent handhavingsbeleid geen sprake is geweest.
Het bestuur van de vereniging heeft geprobeerd burgemeester en wethouders en de gemeenteraad van Zuidplas ervan te overtuigen dat aan een recreatiepark in deze vorm, dus zonder recreatievoorzieningen, en in deze omgeving geen behoefte is. Dubbelbestemming (gemengd wonen en recreëren), wat op veel parken in het land al is doorgevoerd, is ook hier de oplossing. Echter, Zuidplas koos voor handhaven zonder serieus naar alternatieven te kijken. Dat kostte de gemeente veel geld en leverde niets op. De bewoners voelden zich opgejaagd en financieel voor het blok gezet.
De coalitie die na de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 werd gevormd heeft onderzoek gedaan naar de juridische en financiële consequenties als de gedoogdatum wordt verschoven naar 1 januari 2010. Dit onderzoek heeft op juridische gronden slecht uitgepakt. Met name omdat er overal beren op de weg worden gezien en het de gemeente eenvoudigweg aan visie en durf ontbreekt.